Αρχική (3)
Πολύ κοντά στην Καλαμπάκα στο δρόμο για τα Μετέωρα βρίσκεται το γραφικό χωριό Καστράκι, με την χαρακτηριστική του παραδοσιακή ζωή και της πλούσιες φυσικές του ομορφιές, τις οποίες ιδιαίτερα τονίζει και χρωματίζει το υποβλητικό τοπίο των θεόκτιστων βράχων της μοναστικής πολιτείας.
Μικρό γραφικό χωριό, φωλιασμένο στην αγκαλιά των πελώριων βράχων που μοιάζουν να το προστατεύουν, είναι η τελευταία γωνιά της κοσμικής ζωής.
Κοινότητα που δημιουργήθηκε τον καιρό της Τουρκοκρατίας με την συνένωση μικρών οικισμών, από Έλληνες Ηπειρώτες που κατέφυγαν εδώ για να γλιτώσουν από τον διαβόητο δυνάστη των Ιωαννίνων, Τουρκαλβανό Αλί Πασά.
Ένα βυζαντινό κάστρο του οποίου ακόμη σώζονται λίγα ερείπια, έδωσε το όνομα στο χωρίο. Προπολεμικά το χωρίο διατηρούσε ανέπαφη την αγροτική εικόνα της ελληνικής υπαίθρου. Σήμερα όμως με την εξέλιξη των μεταφορικών μέσων και την αθρόα προσέλευση των περιηγητών, έχει εξελιχθεί σε ένα θαυμάσιο τόπο αναψυχής με κάμπινγκ, ταβέρνες και ξενώνες, που προσφέρουν ευχάριστη ξεκούραση στους επισκέπτες των Μετεώρων.
Το Καστράκι συνδέθηκε στενά με την ιστορία του μετεωρικού μοναχισμού, αφού στην περιοχή αυτή τα μοναστήρια κατείχαν από αιώνες και καλλιεργούσαν τους πλούσιους αμπελώνες τους, όπως αναφέρετε (με το όνομα Qastiro) στο επίσημο τουρκικό απογραφικό κατάστιχο των ετών 1454/5. Στο ίδιο κατάστιχο μνημονεύονται οι φορολογικές ατέλειες και άλλα οικονομικά προνόμια που, όπως φαίνεται, είχαν παραχωρηθεί στους μετεωρίτες μοναχούς για την αμπελοκαλλιέργεια ήδη από τον Βογιαζίτ Α΄στα χρόνια της τουρκικής κατάκτησης(1393/94).
Μέσα σε ένα όμορφο και καταπράσινο περιβάλλον και στους πρόποδες του Κόζιακα σε υψόμ. 280μ βρίσκεται ( 1000 περίπου κάτοικοι) η Διάβα. Ανήκει στο Δήμο Καλαμπάκας και απέχει 3 χλμ. από αυτή. Ανατολικά του χωριού ρέει ο Πηνειός ποταμός, φυσικό όριο με την πόλη της Καλαμπάκας . Στο Δ.Δ. της Διάβας ανήκει και ο παραθεριστικός οικισμός της Κορομηλιάς ( υψόμ. 1150μ). Το παλαιό όνομα του χωριού ήταν Πρεβέντα ( = πέρασμα στη βλάχικη διάλεκτο απο το λατινικό ρήμα praevenio= διέρχομαι. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι μεταβυζαντινές εκκλησίες της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Αθανασίου.
Ο Πηνειός χωρίζει τα Μετέωρα από τη Διάβα. Από τη μια μεριά το μεγαλείο αλλά και η ανυπέρβλητη ομορφιά των Βράχων με την παγκόσμια ακτινοβολία και από την άλλη ένα τοπίο καταπράσινο με τη Διάβα να κρέμεται κυριολεκτικά από την αγκαλιά του Κόζιακα.
Τα Μετέωρα αποτελούν, μετά το Άγιο ΄Ορος, το μεγαλύτερο και με συνεχή παρουσία από την εποχή της εγκατάστασης των πρώτων ασκητών μέχρι σήμερα μοναστικό σύνολο στον ελλαδικό χώρο. Από τις ιστορικές μαρτυρίες συμπεραίνουμε ότι οι μονές των Μετεώρων ήταν στο σύνολό τους τριάντα. Από τις τριάντα αυτές μονές οι έξι λειτουργούν έως σήμερα και δέχονται πλήθος προσκυνητών. Υπάρχουν όμως και πολλά μικρότερα μοναστήρια εγκαταλελειμμένα. Τα περισσότερα από αυτά είχαν ιδρυθεί στον 14ο αι.
Τον14ο αιώνα, ο Όσιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης, συγκροτεί το πρώτο οργανωμένο μοναστικό κοινόβιο με κανονισμούς και το οργάνωσε σύμφωνα με το τυπικό των οργανωμένων μονών του Αγίου Όρους.
Ονομάστηκαν Μετέωρα από τον Όσιο Μετεωρίτη Αθανάσιο της Μονής του Μεγάλου Μετεώρου. Έκτοτε πάνω στους Ιερούς Βράχους ήρθαν και εγκαταστάθηκαν Μοναχοί και Μοναχές, οι οποίοι κοπιάζουν μέρα και νύχτα με εργασία, νηστεία, αγρυπνία, όχι μόνο για τη δική τους σωτηρία αλλά και για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων με πολύωρες προσευχές και παρακλήσεις.
Τα έξι επισκέψιμα μοναστήρια των Μετεώρων, είναι σήμερα αναστηλωμένα και με συντηρημένο στο μεγαλύτερο μέρος τους τον τοιχογραφικό τους διάκοσμο. Το 1989 η Unesco ενέγραψε τα Μετέωρα στον κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς, ως ένα ιδιαίτερης σημασίας πολιτιστικό και φυσικό αγαθό.