Είναι κτισμένη στις όχθες του ληθαίου (180μ.) και απέχει από την Καλαμπάκα 5 χλμ. Προς Ν. Οι 600 περίπου κάτοικοι της ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Το παλαιό όνομα του χωριού ήταν «κουβέλτσι» συναντάται σε χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Παλαιολόγου, του έτους 1336. Το κουβέλτσι μετονομάσθηκε σε «θεόπετρα» τοπωνύμιο που σχετίζεται με το μέγεθος του βράχου «πέτρα» ο οποίος, κατά την παράδοση, ήταν τόσο μεγάλος που «άγγιζε το θεό». Στη διάρκεια της τουρκοκρατίας αποτέλεσε έδρα του τοπικού Αγά.

   Στα βόρεια του χωριού, υψώνεται η βραχώδης κορυφή Πέτρα και λίγο πιο κάτω, στο Ληθαίο ποταμό, μεταξύ πέτρας και κουσλάς, απλώνεται πλατανόδασος έκτασης 300 στρ. Στα ριζά της «πέτρας» βρίσκεται η γραφική εκκλησία του Αγ. Νικολάου, ενώ η θέα από το σημείο αυτό είναι καταπληκτική, ιδιαίτερα κατά το ηλιοβασίλεμα . Ενδιαφέρον παρουσιάζει η εκκλησία του Αγ. Αθανασίου (1876), με αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο.

   Το σπηλαίο της θεόπετρας βρίσκεται στη ΒΑ πλευρά βραχώδους ασβεστολιθικού όγκου (θέση «Μούτα») πάνω σε λόφο, στις υπώρειες του οποίου είναι κτισμένο το χωριό. Πρόκειται για σπηλαίο της Μέσης Παλαιολιθικής περιόδου ( 40.000 π.χ.), επιφάνειας 600τ.μ. με σταλακτίτες. Έχουν ανακαλυφθεί 2 ανθρώπινοι σκελετοί, ηλικίας 8.500 και 14.500 ετών αντιστοίχως καθώς και αλλά είδη ζωής που ηλικία τους ανάγεται σε 50.000 περίπου έτη π.χ., ενώ οι ανασκαφές συνεχίζονται. Στο κοινοτικό κατάστημα συγκεντρώνονται και ταξινομούνται τα κάθε λογής ευρήματα. Η επίσκεψη τους καθίσταται δυνατή, κατόπιν συνεννοήσεως με τον αρμόδιο υπάλληλο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

   Εορταστικές εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια της Μ. Εβδομάδας . Οι νέοι του χωριού μαζεύουν πουρνάρια και άλλα ξύλα για το άναμμα της Μεγάλης Φωτιάς, του φανού, το βράδυ της Αναστάσεως στην κορυφή του βράχου Πέτρα. Η φωτιά διακρίνεται από μεγάλη απόσταση. Την Κυριακή του Πάσχα οι εκδηλώσεις κορυφώνονται στην κεντρική πλατειά, με δημοτικούς – λαϊκούς χορούς από συγκροτήματα με παραδοσιακές τοπικές φορεσιές.