Built on the banks of Lithaiou (180 meters) 5 km away from Kalambaka.About 600 inhabitants engaged in agriculture and animal husbandry. The old name of the village was "kouveltsi" found on Golden Bull of Emperor Andronikos Palaiologos, the year 1336. The kouveltsi renamed "Theopetra" place name associated with the size of the rock "stone" which, according to tradition, was so great that "touched God." During the Ottoman rule was the seat of the local Aga.
To the north of the village, rises the rocky top of Petra and slightly below, the Litheon river, between stone, stretching plane area 300 acres at the foot of "stone" is the picturesque church of St. Nicholas, while the view from the this is amazing, especially at sunset. Interestingly, the church of St. Athanasius (1876), with a sizeable wooden temple.
The cave of Theopetra located on the northeast side of rocky limestone volume (the 'Muti') on a hill at the foot of which lies the village. This cave in the Middle Paleolithic period (40,000 BC), surface 600sq.m with stalactites. 2 have been found human skeletons, aged 14,500 years and 8500 respectively as well as other kinds of life that dates back to age some 50,000 years BC, and excavations continue. In common store collected and classified all sorts of discoveries. The visit becomes possible, after consultation with the responsible officer of the Archaeological Service.
Celebrations take place during Holy Week. The young people of the village gather holly and other woods for the lighting of the Great Fire, the lamp in the evening of the Resurrection at the top of the rock Stone. The fire was visible from a distance. On Easter Sunday the events culminating in the central square, with municipal;; folk dance groups from local traditional costumes.
Theopetra Kalambakas
Είναι κτισμένη στις όχθες του ληθαίου (180μ.) και απέχει από την Καλαμπάκα 5 χλμ. Προς Ν. Οι 600 περίπου κάτοικοι της ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Το παλαιό όνομα του χωριού ήταν «κουβέλτσι» συναντάται σε χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Παλαιολόγου, του έτους 1336. Το κουβέλτσι μετονομάσθηκε σε «θεόπετρα» τοπωνύμιο που σχετίζεται με το μέγεθος του βράχου «πέτρα» ο οποίος, κατά την παράδοση, ήταν τόσο μεγάλος που «άγγιζε το θεό». Στη διάρκεια της τουρκοκρατίας αποτέλεσε έδρα του τοπικού Αγά.
Στα βόρεια του χωριού, υψώνεται η βραχώδης κορυφή Πέτρα και λίγο πιο κάτω, στο Ληθαίο ποταμό, μεταξύ πέτρας και κουσλάς, απλώνεται πλατανόδασος έκτασης 300 στρ. Στα ριζά της «πέτρας» βρίσκεται η γραφική εκκλησία του Αγ. Νικολάου, ενώ η θέα από το σημείο αυτό είναι καταπληκτική, ιδιαίτερα κατά το ηλιοβασίλεμα . Ενδιαφέρον παρουσιάζει η εκκλησία του Αγ. Αθανασίου (1876), με αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο.
Το σπηλαίο της θεόπετρας βρίσκεται στη ΒΑ πλευρά βραχώδους ασβεστολιθικού όγκου (θέση «Μούτα») πάνω σε λόφο, στις υπώρειες του οποίου είναι κτισμένο το χωριό. Πρόκειται για σπηλαίο της Μέσης Παλαιολιθικής περιόδου ( 40.000 π.χ.), επιφάνειας 600τ.μ. με σταλακτίτες. Έχουν ανακαλυφθεί 2 ανθρώπινοι σκελετοί, ηλικίας 8.500 και 14.500 ετών αντιστοίχως καθώς και αλλά είδη ζωής που ηλικία τους ανάγεται σε 50.000 περίπου έτη π.χ., ενώ οι ανασκαφές συνεχίζονται. Στο κοινοτικό κατάστημα συγκεντρώνονται και ταξινομούνται τα κάθε λογής ευρήματα. Η επίσκεψη τους καθίσταται δυνατή, κατόπιν συνεννοήσεως με τον αρμόδιο υπάλληλο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.
Εορταστικές εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια της Μ. Εβδομάδας . Οι νέοι του χωριού μαζεύουν πουρνάρια και άλλα ξύλα για το άναμμα της Μεγάλης Φωτιάς, του φανού, το βράδυ της Αναστάσεως στην κορυφή του βράχου Πέτρα. Η φωτιά διακρίνεται από μεγάλη απόσταση. Την Κυριακή του Πάσχα οι εκδηλώσεις κορυφώνονται στην κεντρική πλατειά, με δημοτικούς λαϊκούς χορούς από συγκροτήματα με παραδοσιακές τοπικές φορεσιές.
